از سالها پیش، محققان دریافته بودند که بال های معمولی بدون عقب گرایی، دارای ویژگی هایمناسبی برای پرواز در سرعت های پایین و انجام نشست و برخاست های بی نقص بوده و بالهای پس گرا نیز، برای سرعت های زیاد، بی نظیر می باشند. در نتیجه همیشه بال جنگندهها با ترکیبی از این دو نوع طراحی می شد. تا جایی که تفکر بر این شد که سیستمیطراحی شود که قادر باشد با توجه به شرایط پرواز، به طور خودکار زاویه بال ها راتنظیم کرده و بدین گونه توانایی های فراوانی به جنگنده عطا کند. نتیجه، همان سیستمبال متغیر بود که این سامانه، علاوه بر گران بودن، دارای وزن زیادی نیز هست و اینوزن را به کل وزن برخاست هواپیما اعمال می کند که خود یک نقص به شمار میآید.

اف-111 در حال بسته بودن بال ها

درشرایط برخاست که حداکثر نیروی برا لازم است، بال ها تماماً رو به جلو باز شده وبیشترین برا را تولید می نمایند. با افزایش سرعت، بال ها به تدریج بسته شده و برایسرعت های بالا، سازگاری لازم را پیدا می کنند. از مشهور ترین هواپیماهای بال متغیر،می توان به هواپیمای اف-14 تامکت آمریکایی و سوخو-24 فنسر روسی اشاره کرد. طرح قرارگرفتن دو خلبان این هواپیما، به صورت کنار هم، مانند هواپیماهای مسافربری است کهبدین گونه، از کپی آلات پروازی برای هر دو خلبان در دو کابین جلوگیری شده و تماس دوخلبان نیز آسان تر خواهد بود. صندلی نجات این هواپیما به صورت کپسولی است و قابلیتباز شدن در هر شرایط سرعت و ارتفاع و حتی زیر آب را نیز دارد. این کپسول که حاوی هردو خلبان است، پس از به آب افتادن روی آب شناور می ماند.

اینهواپیما، حتی بدون استفاده از مخازن سوخت خارجی و تنهابا سوخت داخلی خود، دارایبرد فوق العاده زیاد به میزان 4.000 کیلومتر است که این میزان، با اضافه کردن مخازنسوخت در بیرون افزایش نیز می یابد. اف-111، قادر به حمل دو بمب اتمی معمولی وتعدادی بمب های عادی دیگر در مقرهایی نیزدیک به بدنه است. حداکثر وزن برخاست اینهواپیما که به طرز غیر قابل باوری زیاد می باشد، میزانی معادل 45 تن است. اینجنگنده، قادر است به کمک موتورهای پرات اند ویتنی TF-30 کهدر جنگنده های اف-14 تحویل شده به ایران نیز به کار رفته بود، به سرعت هایی بالغ بر5/2ماخ و حداکثر ارتفاعی برابر با 18 کیلومتر نیز دست یابد.

اف-111 در حالت باز بودن بال ها

طولاین هواپیما 22 متر و طول دو سر بال های آن در حالت کاملاً باز به 19 متر می رسد کهاین طول، در حالت بال کاملاً بسته به 11 متر کاهش پیدا خواهد کرد که شرایط بسیارمناسبی را برای پارک روی ناو هواپیمابر به وجود می آورد. ناگفته نماند که تنها فروشخارجی این هواپیما به کشور استرالیا بوده است. همچنین این هواپیما در اواخر جنگویتنام نیز به طور تقریباً محدودی به خدمت گرفته شد که جزو امن ترین هواپیما ها بهشمار آمده و تنها تلفاتی برابر با 6 فروند داشت. این هواپیمای نامی، برای نخستینبار در اکتبر 1967 پرواز کرده و پس از تولید 563 فروند تا بسته شدن خط تولید، درسال 1996 به خیل هواپیماهای بازنشسته و البته افسانه ای آمریکا پیوست.

 مشخصات

نوع کاربرد: بمب افکن

شرکت سازنده: جنرال داینامیکس

تعداد خدمه: 2 نفر( خلبان و افسر تسلیحات)

اخرین قیمت: 75 میلیون دلار

نوع موتور: 2 عدد پرات اند ویتنی TF30-P-100 توربوفن با 25100 پوند تراست در هر کدام با پس سوز

طول: 22 متر

عرض: در حالت بالهای باز 19 متر و در حالت بسته 11.9 متر

ارتفاع: 5.13 متر

حداکثر سرعت: 2.5 ماخ یا 2700 کیلومتر

ارتفاع پروازی: 60000 پا

وزن خالی: 21376 کیلوگرم

بیشترین وزن: 45 تن

برد: با تانکر های اضافی سوخت 5700 کیلو متر

وزن تسلیحات: 11250 کیلوگرم