تاریخچه تیراندازی با تپانچه بادیتیراندازی با تپانچه بادی از جدید ترین رشته هایی است که در برنامه فدراسیون جهانی گنجانده شده است. در 1970 میلادی تیراندازی با تپانچه بادی در فونکس آریزونا معرفی شد. تیراندازی با اسلحه بادی تاریخچه ای بسیار طولانی داری. از اوایل 1903 میلادی مسابقاتی با اسلحه بادی و گازی برگزار شد که باعث پیشرفت این رشته شد. تا سال های اخیر قهرمانان تیراندازی از این سلاح استفاده نمی کردند و شرکت در این رقابت ها را مجاز نمی دانستند واین اسلحه را تفریحی تلقی می کردند.ساخت اسلحه پیستونی وفنری مجهز به طور قابل توجهی چهره این ورزش را عوض کرد. سلاح های جدید با همان دقت واستحکام تفنگ وتپانچه خفیف طراحی شده بود. ارزان بودن نوع مهمات این سلاح ها و سهولت ایجاد سالن های تیراندازی در سالن های ورزشی حتی در خانه ها. تیراندازانی را که تا پیش از این تنها به رشته های دیگر علاقه مند بودند به سمت این رشته جذب کرد.
در مسابقات جهانی فونکس آریزونا 218 تیرانداز در قالب 49 تیم در این رشته شرکت کرد. اولین قهرمان این رشته در رقابت مردان کورنل تاروستواری از مجارستان ودر رقابت زنان می جرسالی کارول از آمریکا بور. رشته تپانچه بادی در تمام مسابقات بین المللی برگزار می شود. بعد از مسابقات جهانی 1978 میلادی در کره هیأت اجرایی فدراسیون جهانی تیراندازی برگزاری مسابقاتی را در این رشته به طور جداگانه در زمانی بین مسابقات جهانی تصویب کرد. نخست تعداد تیر در این رشته 40 تیر بود اما از 1981 میلادی در رقابت مردان این تعداد به 60 تیر افزایش یافت وهم ردیف با رشته های دیگر (از نظر تعداد تیر) قرار گرفت (الر چه در رقابت زنان تعداد تیر همان 40 تیر باقی ماند)
کالیبر 4.5 (77/0) که با هوا یا گاز متراکم می شود وبا مقررات عمومی وزن سلاح همراه با تمامی قطعات آن نباید بیش از 1500 گرم بیشتر باشد.
وزن ماشه نباید از 500 گرم تکنیک در تیراندازی با تپانچه بادی استفاده می شود از نظر نیروی محرکه متفاوت است. مکانیسم سلاح به گونه ای طراحی شده است که هوای متراکم شده یا گاز، ساچمه را به حرکت در می آورد.به همین دلیل بر سرعت ساچمه در هنگام خروج از لوله سلاح اثر می گزارد. دشتاب خروجی ساچمه در سلاح بادی بسیار کند تر از سلاح های گرم است وبه همین دلیل برای جبران چنین محدودیتی تکنیک های خاصی را باید به کار گرفت. در غیر این صورت موفقیت در این رشته بدست نخواهد آمدحالت گیری فشار و کشیدگی باشد تا باعث خستگی وناپایداری در حالت گیری نشود. سعی کنید همیشه حالت گیری یک نواختی داشته باشید چون حالت گیری شما هنگام تعویض کارت هدف به هم می خورد.
فضای هدف گیری ونشانه رویشما نمی توانید سلاح را در دستانتان کاملا بی حرکت نگه دارید، بنابراین برای درست به هدف زدن می توانید از روش لحظه ای برای شلیک استفاده کرد. البته برای بهتر به هدف خوردن تیر زمان بیشتری احتیاج است تا به طور صحیح ودقیق نشانه روی کنید وماشه را بچکانید. در نتیجه خلال چنین زمانی سلاح در محدوده هدف حرکت می کند. این حرکت باید در فضایی پایین تر از هدف انجام گیرد که اصلاح آن را فضای هدف گیری می نامیم. نقطه ای را در زیر سیاهی هدف در نظر بگیرید و یک فاصله پهن وسفید بین عناصر دید ولبه پایینی سیاهی پیدا کنید.با کسب مهارت های بیشتر در تیراندازی، حرکت سلاح نیز کمتر می شود و در نتیجه فضای هدف گیری (محدوده حرکت سلاح) نیز با کم شدن حرکت سلاح رفته رفته کاهش می یابد.توجه به عناصر دید وتطبیق میزان فواصل درست آنها شما را تا حد زیادی کمک می کند.
